Michel Foucault schrijft in zijn inaugurele rede De orde van het spreken over macht en taal. Macht is niet gescheiden van taal. Beide zijn zodanig verweven dat - ook onbedoeld en onvoorzien - taal macht uitoefent en macht een specifiek gebruik van taal heeft.

Waar veel latere teksten van Foucault moeilijk te lezen zijn en die specifiek postmoderne complexiteit hebben, is zijn eerste rede een inzichtelijke en toegankelijke manier om door zijn ogen naar taal te kijken. Daarbij gaat het niet alleen om wat er gezegd wordt, maar ook om wie het zegt en wat zijn of haar rol is, wat je draagt en hoe je beweegt. Het geeft handvatten om na te denken over wat taal met macht doet en omgekeerd. Belangrijk in een tijd van polarisatie waarin woorden zwaar wegen.